“Hamının olmasa da, çoxlarının yadına gələr; əvvəllər ibtidai sinif müəllimləri yay aylarında qapı-qapı düşüb sinif üçün şagird toplayardı. Valideynlərə özlərini, məktəblərini tərifləyib az qala yalvararaq razı salmağa çalışırdılar. Valideynlər də çox vaxt “fors” edərdi: “yox, biz filan məktəbi, müəlliməni istəyirik” deyərək. İndi bu "islahat" adıyla ortaya atılmış "onlayn-monlayn" məsələsi çıxanda Təhsil Nazirliyindəki tanıdığım yoldaşlara zəng vurub “məsləhətləşdim”. Dedilər ki, bəs hər şey su kimi şəffaf, nə bilim, demokratik şəkildə olacaq; gedin deyilən vaxtda portaldan qeydiyyatdan keçin. Dedim ki, “a kişilər, biz 5 saniyədə 500 ev satılan məmləkətdə yaşayırıq, etməyin-eləməyin”. Məni əmin etdilər ki, bəs “bu xına, o xınadan deyil”, narahat olmayın. Əslində baş verən gerçəklikləri bilirdim. Amma söyləyə bilmirdim. Çünki deyəndə tumanlarını başlarına keçirib deyəcəkdilər ki, “bəs yalan deyirsən, özü də gözünün içinə qədər - sübut elə”. Sübut eləmək isə kiminsə səsini (videosunu) gizlincə yazıb, el dilində desək “işverənlik” etmək anlamına gəlir. Ki, onu da mən heç cavanlıqda etməmişəm, o da qala bu qoca vaxtında ola. Nə isə, vaxt-vədə yetişdi. Öz internetimə arxayın olmayıb, hərəsinə 25 manat verib 2 proqramçı da tutdum. Sonunda məlum oldu ki, 2 dəqiqəyə bütün yerlər “dolubmuş”. Və biz, o cümlədən də yüzlərlə (minlərlə) adam da qalmışıq “ofsayt”da”.
KARUSEL / ÖLKƏ